Ο βηχικός παροξυσμός μπορεί να προκαλέσει εμφάνιση ενός φαινομένου, τη βηχική συγκοπή. Πρόκειται περί απώλειας της συνειδήσεως, διάρκειας μερικών δευτερολέπτων, που μπορεί να ακολουθείται από κλωνικούς σπασμούς. Ο Sharcot ονόμασε την κατάσταση αυτή λαρυγγική επιληψία και την περιέγραψε σε μερικούς ασθενείς με πνευμονική νόσο, που υφίστανται παροδική απώλεια συνειδήσεως, μετά βηχική κρίση ή παροξυσμό γέλωτος. Ασθενείς με αναπνευστικά, κυκλοφορικά, και εγκεφαλικά νοσήματα φαίνονται επικρατέστεροι υποψήφιοι για την ανάπτυξη εγκεφαλικής ισχαιμίας και βηχικής συγκοπής. Η χρόνια εγκεφαλική πενυμονοπάθεια πρέπει πάντα να θεωρείται πιθανή υπεύθυνη υποκείμενη πάθηση. Οι ασθενείς με ΧΑΠ αναπτύσσουν υψηλότερες και μεγαλύτερης διάρκειας πιέσεις, που ευθύνονται για την πρόκληση της εγκεφαλικής ισχαιμίας.
Είναι σημαντικό να τονίζεται ότι οι πάσχοντες πρέπει να μην οδηγούν αυτοκίνητο, για την αποφυγή προκλήσεως ατυχημάτων μέχρις ότου η επρηρρέπεια για βηχική συγκοπή αναχαιτιστεί και δεν έχουν επεισόδια βηχικής συγκοπής επί 5 χρόνια, επί συνυπάρξεως αναπνευστικών προβλημάτων, όπως το κάπνισμα. Εάν εμφανίζουν ασυστολία, λόγω βήχα, η οδήγηση αυτοκινήτου πρέπει αν αναστέλλεται μέχρις αποκαταστάσεως, συνήθως με τοποθέτηση βηματοδότη.