Θεματολόγιο Πνευμονολογίας

Θεωρώντας ότι οι παράγοντες που καθορίζουν την απορρόφηση O₂ από τις κυψελίδες παραμένουν σταθεροί, ελάττωση του V̇_E ή του εισπνεόμενου μίγματος O₂ θα επιφέρουν μείωση της αποδόσεως O₂ στις κυψελίδες. Θεωρώντας επιπλέον, ότι η περιεκτικότητα Ν₂ και υδρατμών στις κυψελίδες παραμένει σταθερή, η P_ΑO₂ μειώνεται, εφ’ όσον μειώνεται η παροχή O₂. Μειώνεται, έτσι, και η P_aO₂, εφ’ όσον η μερική πίεση του O₂ στα τριχοειδή του πνεύμονος εξισορροπείται σε χαμηλότερη P_ΑO₂.

κυψελιδικό οξυγόνο. Η συγκέντρωση του οξυγόνου στον κυψελιδικό χώρο αντανακλά την ισορροπία δύο παραγόνων:
[α] την παροχή οξυγόνου στους πνεύμονες μέ τον αερισμό και,
[β] την απαγωγή του οξυγόνου από το τριχοειδικό αίμα. Η παροχή O2 στις κυψελίδες, πάλι, καθορίζεται από τον αερισμό τους, V'A, και τη συγκέντρωση του εισπνεόμενου αέρα, αν και δεν πρέπει να διαφεύτγει της προσοχής, ότι Ο2, επίσης, αποβάλλεται με την εκπνοή, αλλοιώς δεν θάχε νόημα ή 'στόμα με στόμα' τεχνητή αναπνοή. Το Ο2 στις κυψελίδες έχει την κυψελιδική συγκέντωση, FAO2, έτσι, ώστε, η καθαρή ποσόττηα Ο2 που παραλαμβάνεται στις κλυψελίδες ισούται με:
V'A X (FιΟ2-FΑΟ2)   {1} H εξίσωση {1} μπορεί να συνταχθεί ως εξίσωση συντηρήσεως της μάζης που καθορίζει ότι το Ο2 που καταναλώνεται για τις ανάγκες του μεταβολισμού (V'O2) ισoύται με το Ο2 που προσέρχεται με την εισπνοή, μείον εκείνο που απάγεται με την εκπνοή:
V'O2=VA(FiO2-FAO2)    {2}. Ανασυντάσσοντας την εξίσωση {2} καταδεινύεται ότι για δεδομένο επίπεδο μεταβολικής καταναλώσεως οξυγόνου, υπάρχει μια αντίστροφηξ σχέση, μεταξύ του κυψελιδικού αερισμού και του κλάσματος του οξυγόνου που απάγεται από τον εισπνεόμενο αέρα. Δηλαδή, όταν ο κυψελιδικός αερισμός μειώνεται, περισσ΄τοερο οξυγόνο πρέπει να απάγεται από κάθε μονάδα του αερισμού (κάθε εισπνοή) που απολήγει σε μείωση του υπολειπόμενου κυψελιδικού Ο2: 
V'O2/V'A=FiO2-FAO2.     {3}    Η ανασύνταξη της εξισώσεως {3} σε μονάδες μερικής πιέσεως, λαμβάνεται η εξίσωση:
PiO2- PAO2=(V'O2 /VA    {4}. H εξίσωση {4} δείχνει ότι για δεδομένο επίπεδο εισπνεόμενουη Ο2, η PAO2 καθορίζεται από την V'A και την κατανάλωση οξυγόνου, V'A. Εάν η PiO2 και η V'O2 παραμένoυν σταθερές ενώ αυξάνεται o V'A, η PAO2, επίσης, αυξάνεται και, αντίθετα, εάν η V'A μειώνεται, η PAO2 πρέπει, επίσης, να μειώνεται. Το ποσόν του οξυγόνου που παραλαμβάνεται από τον εισπνεόμενο αέρα, καθορίζεται από την ιστική κατανάλωση, αλλά υπό συνθήκες ηρεμίας, είναι ~250 ml/min, για ένα άτομο μέσου μεγέθους. Σε σταθεροποιημένες συνθήκες η PAO2 δεν μεταβάλλεται κι έτσι, η απαγωγή του Ο2 από τον εισπνεόμενο αέρα αντιστοιχεί την εμταφορά οξυγόνου από τις κυψελίδες προς το αίμα. Επί υπεραερισμού, προστίθεται αρχικά πρόσθετο οξυγόνο υπό μεγαλύτερο ρυθμό, παρ΄ό,τι αυτό απάγεται προς τους ιστούς, κι έτσι, η PAO2 αυξάνεται, επίσης, Με την αύξηση της PAO2, αυξκάνεται το ποσόν του εκπνεόμενου Ο2, κι εκείνο που αποφροτίζεται από τις κυψελίδες μειώνεται, μέχρις ότου να εγκατασταθεί μια καινούρια συνθήκη ισορροπίας, υπό υψηλότερη PAO2. Επί υποαερισμού, ο ρυθμός της αποδόσεως Ο2 στις κυψελίδες, αρχικά μειώνεται. κι, έτσι, μειώνεται η PAO2, μέχρις ότου να εγκατασταθεί μια νέα συνθήκη ισορροπίας με λιγότερο αερισμό, αλλά στην εκπνοιή περιέχεται, τώρα, λιγότερο οξυγόνο.