Θεματολόγιο Πνευμονολογίας

   Ο συνολικός πνευμονικός όγκος αίματος υπολείπεται μόλις το 10% του σωματικού βάρους (για άτομο 70 Kg, δεν υπερβαίνει τα 600 ml). Η πνευμονική αγγειακή κοίτη περιέχει ποσότητα αίματος λιγότερη του 10% του κυκλοφορούντος όγκου αίματος· ο συνολικός πνευμονικός όγκος αίματος εκτιμάται περίπου σε 400-500 ml, αλλά ποικίλλει ευρέως, ανάλογα με τις τρέχουσες φυσιολογικές συνθήκες. Το σύνολο των πνευμονικών τριχοειδών φιλοξενεί, κάθε στιγμή, περίπου 200 ml αίματος ή, περίπου, το μισό του συνολικά ευρισκομένου στην πνευμονική αγγειακή κοίτη. Πιο συγκεκριμένα, ο όγκος αίματος στις πνευμονικές αρτηρίες, δηλαδή  είναι περίπου 150 ml και στις πνευμονικές φλέβες, 75 ml. Επιπλέον, για κάθε αγγείο οποιασδήποτε διαμέτρου, το πάχος της πνευμονικής φλέβας είναι μικρότερο του πάχους της πνευμονικής αρτηρίας. Τα τοιχώματα των μεγαλύτερων πνευμονικών φλεβών φέρουν μυϊκό χιτώνα, ώστε ο όγκος τους ποικίλει ευρύτερα του όγκου των αντίστοιχων πνευμονικών αρτηριών. Εν τούτοις, δεν έχει διευκρινισθεί ο βαθμός στον οποίο τα ανατομικά αυτά χαρακτηριστικά εμπλέκονται στη φυσιολογική κατανομή του πνευμονικού όγκου. Σε περιπτώσεις κατά τις οποίες η εξώθηση από τη δεξιά κοιλία ισούται με την εισροή στον αριστερό κόλπο, ο πνευμονικός όγκος αίματος παραμένει σταθερός. Εν τούτοις, μικρές διαφορές στην εξώθηση και εισροή μπορεί να απολήξουν σε ευρείες μεταβολές στον πνευμονικό όγκο αίματος, εάν οι διαφορές αυτές παραταθούν για αρκετές καρδιακές ώσεις.

Για τη ρύθμιση του πνευμονικού όγκου αίματος, προφανώς, εμπλέκονται περισσότεροι παράγοντες από εκείνους που αφορούν στην παθητική ισορροπία της εξωθήσεως της αριστερής και δεξιάς κοιλίας. Ο ρυθμιστικός μηχανισμός προφανώς εξηγείται από το νόμο του Starling (à941) στον οποίο σχετίζεται η πίεση εξωθήσεως και κενώσεως των κοιλιών με το διαστολικό όγκο, που, με τη σειρά του σχετίζεται με την πίεση πληρώσεως. Η πίεση πληρώσεως στην αριστερή κοιλία προφανώς ρυθμίζει την εξώθηση της αριστερής κοιλίας. Επομένως, η εκροή από την πνευμονική αγγειακή κοίτη εξισορροπεί την εισροή από τη δεξιά κοιλία.   Όπως είναι γνωστό, υπάρχουν προτριχοειδικές αναστομώσεις μεταξύ βρογχικών και πνευμονικών αρτηριών, που, υπό ειδικές συνθήκες, μπορεί να προκαλούν αύξηση της εξωθήσεως της αριστερής κοιλίας, χωρίς παράλληλη αύξηση της εξωθήσεως της δεξιάς κοιλίας