Θεματολόγιο Πνευμονολογίας

H πολυπνογραφία είναι μέθοδος ταυτοποιήσεως και αποτιμήσεως της υπονικής καταστάσεως κια διαφόρων μεταβλητών, κατά τη διάρκεια του ύπνου(&).
Η καταγραφή πολλαπλών μεταβλητών κατά τη διάρκεια του ύπνου, στις οποίες συμπεριλαμβάνεται το ΗΕΓ, η κίνηση των οφθαλμών, η ροή στο στόμα και τη μύτη, η κίνηση του θωρακικού και κοιλιακού τοιχώματος, ο κορεσμός της Hb, συνήθως μέσω παλμικού οξυμέτρου. Χρησιμοποιείται για τη διάγνωση του συνδρόμου άπνοιας-υπόπνοιας στον ύπνο, το σύνδρομο αυξημένων αντιστάσεων των ανωτέρων αεραγωγών, άλλες καταστάσεις που μπορεί να σχετίζονται με την κατά την ημερά υπνηλία και δεν ερμηνεύονται με αναφορά σε διαταραχές στην αναπνοή, όπως είναι το σύνδρομο των ανήσυχων άκρων, διαταραχές που αφορούν τη συμπεριφορά στον ύπνο REM και άλλες παραΰπνίες. Εισήχθη από τους Rechtschaffen και Kales. |βασικοί κανόνες αξιολόγησης |Ταξινόμηση ΗΕΓ δραστηριότητας |μελέτη ύπνου| Παρ΄όλο ότι η διάγνωση του Συνδρόμου αποφρακτικής υπνικής άπνοιας, ΣΑΥΑ,
πολυκαταγραφική μελέτη κεντρικής (α) μικτής (β) και αποφρακτικής υπνικής άπνοιας (γ). Επεισόδια άπνοιας παράλληλα με την απουσία αναπνευστικών κινήσεων του θώρακος (μπλέ γραμμές), της κοιλιάς (κίτρινες γραμμές), αποτελούν ένδειξη κεντρικής αιτιολογίας υπνοαπνοϊκού συνδρόμου. Η εικόνα crescendo-decrescendo του τύπου αναπνοής που παρατηρείται επί Cheyne Stokes είναι εμφανής στην (α). Επεισόδια άπνοιας με εμφανή αρχική απουσία αναπνευστικών κινήσεων του θωρακικού τοιχώματος και της κοιλιάς, που ακολοθούνται από την επανάληψη της κεντρικής ώσεως (κόκκινο βέλος) δείχνουν τον μικρό τύπο άπνοιας (β). Επεισόδια άπνοιας, παράλληλα με αναπνευστικές κινήσεις του θώρακος και της κοιλιάς, αναδεικνύουν τον αποφρακτικό τύπο της άπνοιας (c)
(&).

ενδείξεις για καρδιοπνευμονική μελέτη ύπνου.
[α] χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια. Σε πολλές δημοσιεύσεις έχει καταδειχθεί ότι οι ασθενείς με σταθεροποιημένη ΧΑΠ είναι επιρρεπείς στον υπνικό  αρτηριακό αποκορεσμό.
[β] περιοριστικές πνευμονοπάθειες . Οι ασθενείς με περιοριστικού τύπου μείωση της ικανότητας αερισμού, απότοκες διαταραχών του θωρακικού τοιχώματος ή αδυναμίας των αναπνευστικών μυών μπορεί να βιώνουν σημαντική διαταραχή του κυψελιδικού αερισμού ή της ανταλλαγής αερίων κατά τη διάρκεια του ύπνου, που απολήγει σε αρτηριακό αποκορεσμό κai κατακράτηση CO2.