Ως πνευμονία ορίζεται, γενικά, η φλεγμονώδης νόσος του πνευμονικού παρεγχύματος, η οποία εκδηλώνεται με πύκνωση του προσβληθέντος βρογχοπνευμονικού τμήματος/λοβού που εντοπίζεται ψηλαφητικά, με αύξηση των φωνητικών δονήσεων, αιγοφωνία, επικρουστικά, με αμβλύτητα, ακροαστικά, με μείωση του ψιθυρίσματος, εισπνευστικούς τρίζοντες ή βρογχική αναπνοή, ακτινολογικά, με πύκνωση με αεροβρογχόγραμμα και διατήρηση του ακτινολογικού όγκου του προσβληθέντος τμήματος/λοβού και μικροβιολογικά με την απομόνωση του υπεύθυνου αιτιολογικού παράγοντος, όπως μικρόβια, ιοί, μύκητες ή παράσιτα, παθολογοανατομικά πλήρωση των κυψελίδων του προσβληθέντος τμήματος/λοβού με εξίδρωμα, κύτταρα της φλεγμονής και εναπόθεση ινικής. Αν και η λοίμωξη είναι ο συνηθέστερος αιτιολογικός παράγοντας, πνευμονία μπορεί, ακόμη να προκληθεί μετά εισπνοή χημικών, κακώσεων του θώρακος, επίδραση ακτινοβολίας, ή λοίμωξη από άλλους μικροοργανισμούς, όπως ρικέτσιες ή άτυπα μικρόβια. Δεν αποκλείεται, τέλος, να είναι απλά η χαριστική βολή, επί ασθενούς, ήδη σε βαριά κλινική κατάσταση από άλλο αίτιο. |
κάνε κλικΗ πνευμονία κοινότητας, ΠΚ|πνευμονία κοινότητας|, είναι συνηθισμένο ιατρικό πρόβλημα, σημειώνοντας 4 εκατομ. περιπτώσεις το χρόνο, εκ των οποίων 1 εκατομ., χρήζουν νοσοκομειακής νοσηλείας, κατ΄έτος στις ΗΠΑ, όπου η πνευμοπνία είναι η 6η αιτία θανάτου. Η μικροβιολογική της αιτιολογία είναι η συχνότερη.
ΠΑΘΟΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑ. |παθολογική φυσιολογία|παθογένεια| Η πνευμονία είναι λοίμωξη των αεροχώρων της μονάδας, δηλαδή ανταλλαγής αερίων των πνευμόνων. Μερικές της μορφές προάγουν έντονη φλεγμονή, στις κυψελίδες που συνεπάγονται πλήρωση των αεραχώρων με παθογόνους μικροοργανισμούς, εξίδρωμα, και λευκά αιμοσφαίρια. Περισσότερο εκτεθειμένοι στον κίνδυνο για πνευμονία είναι άτομα επιρρεπή στην εισρόφηση |πνευμονία εξ εισροφήσεως, διαταραχές στην βλεννοκροσσωτή συσκευή ή ευρισκόμενοι σε κίνδυνο για μικροβιαιαιμία. Ο πνευμονιόκοκκος είναι, ακόμη, ο συχνότερος αιτιολογικός παράγων, αλλά η Escherichia coli, η Pseudomonas aeruginosa, η Klebsiella pneumoniae, ο χρυσίζων Staphylococcus, ο Haemophilus influenzae και η ομάδα A του στρεπτόκοκκου, αποτελούν, επίσης συνήθεις αιτιολογικούς παράγοντες. Στελέχη λεγεωνέλλας και αναερόβια είναι λιγότερο συνήθη αίτια βακτηριακής πνευμονίας αλλά τα τελευταία απομονώνονται, συνηθέστερα, μετά εισρόφηση. Το μυκόπλασμα και τα χλαμύδια της πνευμονίας και οι αναπνευστικοί ιοί, ευθύνονται για τη μεγαλύτερη αναλογία της άτυπης πνευμονίας |βακτηριακή vs άτυπη πνευμονία|που αφορά στο 1/3 ή περισσότερο από το σύνολο των περιπτώσεων πνευμονίας. Οι ασθενείς με χρόνιες παθήσεις όπως η συμφορητική ακρδιακή ανεπάρκεια, ο καρκίνος, οι βρογχεκτασίες, η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, ο σακχαρώδης διαβήτης, η κακοήθης αναιμία, το AIDS, κια άλλες ανοσοανεπάρκειες, τελούν υπό υψηλότερο κίνδυνο αναπτύξεως πνευμονίας όπως κια οι καπνιστές και οι σπληνεκτομηθέντες. Η πνευμονία εξ εισροφήσεως παρατηρείται συχνότερα στους αλκοολικούς και ασθενείς με σπασμούς, ΑΕΕ ή άλλες νευρομυϊκές παθήσεις. Η πνευμονία από πνευμονοκύστι carinii |respisrtory infections|πνευμονία επί ανοσοκατεσταλμένων| Ο αιμόφιλος της γρίπης είναι συχνότερος στους καπνιστές, ενώ ο χρυσίζων σταφυλόκκος αναγνωρίζεται στις πνευμονίες μετά ιογενή λοίμωξη, ιδίως γρίππη και ιλαρά. H λεγεωνέλλα διαδίδεται μέσω νεφελοποιημάτων και σταγονιδίων από συστήματα κλιματισμού, παρά από εκπνεόμενα σταγονίδια από φορείς και ομοιάζει με την πνευμονία από μυκόπλασμα, χλαμύδια και ιογενείς λοιμώξεις, με πυρετό, κακουχία, δύσπνοια, και μη παραγωγικό βήχα, συμπτώματα από το ΓΕΣ, ανορεξία, ναυτία, έμετο και διάρροια, διαταραχές της συνειδήσεως. Τα φυσικά ευρήματα ποικίλλουν, ανάλογα με το υπεύθυνο παθογόνο, κια τον τύπο τη πνευμονίας που προκαλεί το καθένα, παρ΄όλο που όλες οι μορφές συνοδεύοντια από άλλοτε άλλο βαθμό ταχύπνοιας και ταχυκαρδίας. Η λοβώδης πνευμονία, όπως εκείνη που οφείλεται στον πνευμονιόκκοκο ή την κλεμσιέλλα, εμφανίζεται με εικόνα πυκνώσεως...|λοβώδης πνευμονία|. Η |βρογχοπνευμονία| όπως εκείνη που προκαλείται από τον αιμόφιλο της γρίππης, π.χ., στους καπνιστές, εκδηλώνεται με μη μουσικούς και ρεγχάζοντες, χωρίς ευρήματα πυκνώσεως.Μπορεί, όμωκ,ς να εμφανιστεί παραπνευμονική συλλογή αλλά το επμπύημα είναι συχνότερο επί κλεμπσιέλας, χρυσίοζοντος σταφυλοκόκκου ή αναερόβιων. Η λεγωνέλα, αρχίζει με εικόνα βρογχοπνευμονάις και συνεχίζει με εικόνα αθρόας πυκνώσεως έχει άλλα κοινά σημεία, πόπως η σχετική βραδυκαρδία και η σύγχυση. Οι διάμεσες πνευμονοπάθειες όπως εκείνες που προκαλούνται από το μυκόπλασμα και χλαμύδια πνευμονίας μπορεί να εκδηλώνονται με υγρούς, μη μουσικούς ρόγχους η φυσιολογικό αναπνευστικό ψιθύρισμα. Τα κλινικά ευρήματα επί πνευμονίας εξ εισροφήσεως εξαρτώνται από τον όγκο και το pH του εσιροφηθέντος υλικού, την ανάμιξη επιμερισμένης ύλης σ΄αυτό, και τη μικροβιακή εινοέμησή του. Παρ΄όλο ότι η εισρόφηση όξινου πριεχομένου του στομάχου απολήγει σε ταχεία συμπτωμάτων ταχύπνοιας, ταχυκαρδίας, και κυανώσεως κια συχνά εξελίσσεται σε αδρή αναπνευστική ανεπάρκεια, όλες οι λοιπές περιπτωεις πνευμονίας εξ εισροφήσεως διατρέχουν ηπιότερα. Στα φυσικά σημεία της πνυεμονίας εξ εισροφήσεως, που αναπτύσσονται σε διάστημα ωρών από την εισρόφηση, περιλαμβάνονται ρόχγοι, συριγμός κια κοπιώσης απόψρεμψη αφρώδης ή αιματοβαφής. Ο πλέον συχνά προσβαλλόμενος λοβός είνια ο κάτω λοβός του δεξιού πνεύμονος, επειδή είναι πλεόν εξαρτημένος λόγω τηςσυχνότερα υιοθετούμενης δεξιάς κατακλίσεως και της κατωφερέστερης πορείας του δεξιού στελεχιαίου βρόγχου|πνευμονία δεξιού κάτω λοβού|. ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ. οο
flash card: διάγνωση πνευμονίας |
προγνωστικοί παράγοντες για την πνευμονίακριτήρια CURB-65 για τη βαρύτητα της πνευμονίας
Ασθενείς με 3 ή περισσότερα από τα παραπάνω 5 κριτήρια θεωρούνται ότι πάσχουν από βαριά πνευμονίαστους υπόλοιπους παράγοντες που συνδέονται με επιφυλακτική πρόγνωση περιλαμβάνονται:
|