Η παράσταση συνεχούς ίχνους ή δέσμης ξεχωριστών ιχνών τιμών εκπνεόμενου PCO2 που μετρήθηκαν σε μια ορισμένη περίοδο. Στο καπνογράφημα παρίσταται η συγκέντρωση ή η μερική πίεση του CO2, στο μίγμα του εισπνεόμενου ή εκπνεόμενου αέρος. Οι αρχές χρήσεως της καπνογραφίας τέθηκαν, το 1943, από τον Luff, που ανακάλυψε ότι το CO2 μπορεί να απορροφά την υπέρυθρη ακτινοβολία. Συνήθως χρησιμοποιείται στην αναισθησιολογία[i].
(&). βλέπε: καπνογραφία |καπνογραφία|
Πιστεύεται ότι η καπνογραφία αποτελεί αξιόπιστο δείκτη της PaCO2, η οποία, επιπλέον, συσχετίζεται πολύ ισχυρά με τα νυκτερινά, αναπνευστικά συμπτώματα σε ασθενείς με εξωπνευμονικής αιτιολογίας κυψελιδικό υποαερισμό, όπως οι νευρομυϊκές παθήσεις. και, επίσης έχει προγωστική αξία αναφορικά με την πρόβλεψη της συμμορφώσεως με την εφαρμογή μη παρεμβατικού νυκτερινού αερισμού. Επιπλέον, η μικρής διάρκειας καταγραφή etCO2, σε ύπτια θέση (&), μπορεί να χρησιμοποιηθεί στον προσυμπτωματικό έλεγχο για τον νυκτερινό υποαερισμό, και τη συμμόρφωση στην εφαρμογή μη παρεμβατικού αερισμού.
ΧΑΠ. Οι ασθενείς με χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια εμφανίζουν διαταραχές στην εκπνευστική ροή και ανόμοια εκκένωση των διαφόρων ομάδων κυψελίδων λόγω διαταραχών της σχέσης αερισμού-αιμάτωσης και εμφανίζουν ένα καμπυλότερο ανιόν σκέλος του καπνογραφήματος, ενώ το κυψελιδικό πλατώ εμφανίζει ανιούσα κλίση
[i] Eipe N. A system of classification for the clinical applications of capnography. J Clin Monit Comput 2007·21:341-