|κατά λεπτό αερισμός|Ο V̇x είναι ο μέγιστος όγκος αέρος, που εισπνέεται (x=Ι, V̇Ι ) ή εκπνέεται (x=Ε, V̇E) σε διάστημα 1 min. Αποτελεί άθροισμα του αερισμού του νεκρού χώρου (V̇D ) και του κυψελιδικού αερισμού (V̇Α) και μετριέται σε l ή ml. Το μέτρο του V̇E μπορεί να μη συμπίπτει με το μέτρο του V̇Ι. Oι λόγοι της αποκλίσεως σχετίζονται με το επίπεδο της παραγωγής CO2 [δηλαδή με το δείκτη ανταλλαγής αερίων, R]. Ετσι, ο εκπνευστικός αερισμός είναι ελαφρά μικρότερος του εισπνευστικού αερισμού, αλλά επί φυσιολογικών ατόμων, η διαφορά είναι αμελητέα.
Ο V̇E μπορεί να αποτιμηθεί εφ΄όσον ο ασθενής αναπνέει μέγιστες εισπνοές και εκπνοές, υπό μέγιστη συχνότητα, επί τουλάχιστον 1 min μέσω ενός σπιρομέτρου συλλογής ή πνευμοταχογράφου, εξοπλισμένου με δυνατότητα ψηφιακής ολοκληρώσεως της ροής. Ορθότερο είναι να μετρηθεί ο εισπνεόμενος και εκπνεόμενος όγκος επί διάστημα μερικών, x, λεπτών και να διαιρεθεί ο συνολικά μετακινηθείς όγκος αέρος δια x.
Σύμφωνα με τα π[ροηγούμενα, η απόλυτη τιμή του δεν παρέχει πληροφορίες περί του κυψελιδικού αερισμού, καθώς μεγάλος πνευμονικός αερισμός μπορεί να οφείλεται σε αύξηση του αερισμού του νεκρού χώρου, ενώ ο κυψελιδικός αερισμός [οφέλιμος αερισμός] (à109, 136, 177, 182, 183, 240, 253, 461, 573.1, 575, 626, 692, 780, 967, 968, 970, 972) μπορεί να διατηρείται φυσιολογικός, παρά τη δραστική μείωση του πνευμονικού αερισμού, εάν έχει επιβληθεί παράλληλη ελάττωση του αερισμού του νεκρού χώρου. Έτσι, πρέπει να αξιολογείται σε συνδυασμό με παραμέτρους από την ΑΑΑΑ (à140). Η φυσιολογική τιμή του πνευμονικού αερισμού κυμαίνεται από 5-10 l/min, αλλά η τιμή του εμφανίζει ευρεία διασπορά μεταξύ υγιών ατόμων.
Ο V̇E αυξάνεται επί υποξίας, υπερκαπνίας, οξεώσεως, χαμηλής διατασιμότητας, όπως και κατά την άσκηση και μειώνεται, στις αντίθετες καταστάσεις. Ασθενείς με αύξηση του αερισμού του νεκρού χώρου μπορεί να εμφανίσουν πολύ μεγάλες τιμές πνευμονικού αερισμού, ώστε να διατηρηθούν ικανοποιητικά επίπεδα κυψελιδικού αερισμού.