Καθώς οι περισσότερες σωματικές δραστηριότητες εξαρτώνται από την αερόβιο γλυκόλυση, μπορούν να περιγραφούν υπό όρους καταναλώσεως Ο2. Το κόστος κοπώσεως σχετίζεται θετικά με τη σωματική μάζα, και ιδίως, εάν η άσκηση έχει να κάνει με τη βαρύτητα, όπως όταν περπατάμε σε ανηφορικό δρόμο ή ανερχόμαστε κλίμακες, και λιγότερο θετικά όταν η άσκηση είναι ανεξάρτητη της βαρύτητας, όπως όταν βαδίζουμε επί οριζοντίου εδάφους ή ποδηλατούμε επί εργομέτρου. Στην τελευταία περίπτωση το κόστος σχετίζεται με τις προβαλλόμενες αντιστάσεις από το εργόμετρο. Επιπλέον, το κόστος κάθε ασκήσεως μειώνεται με την εξάσκηση και την εξοικείωση, αλλά αυτό, πάλι, μειώνεται με την πάροδο της ηλικίας και με την κατάσταση υγείας. Το κόστος Ο2 αυξάνεται με την αύξηση του σωματικού βάρους και τον υπερθυρεοειδισμό.