|
Μη αναπνευστική λειτουργία της πνευμονικής κυκλοφορίας -διήθηση. Συγκρίματα συστατικά αίματος και και έμβολα διαφόρων τύπων (π.χ., λίπους, αέρος, και επιμερισμένης ύλης) μεταφερόμενα με τον φλεβικό άξονα της συστηματικής κυκλοφορίας υφίστανται διήθηση, διάλυση, ή εκολπώνονται από τα κύτταρα του πνευμονικού τριχοειδικού δικτύου. Η λειτουργία αυτή είναι ζωτικής σημασίας για την εγκεφλική, στεφανιαία και άλλα συστημικά αγγειακά δίκτυα. Οι μικρές, δυνητικά ισχαιμικές, περιοχές που μπορεί να προκύψουν, ως αποτέλεσμα ενσφηνώσεως μεγαλύτερων εμβόλων μπορεί να λαμβάνουν περιορισμένη αμάτωση από τη βρογχική κυκλοφορία, μέσω βρογχοπνευμονικών αναστομόσεων, και μπορεί να εκτίθενται σε οξυγονωμένο αίμα από το πνευμονικό φλεβικό δίκτυο που πλαγιοκοπεί τις αποφραγμένες περιοχές, επί μεταβολών της ήρεμης αναπνοής. Έτσι, οι πνεύμονες (και οι κυψελίδες τους) προστατεύονται από ισχαιμικές βλάβες, μέχρις ότου λυθεί ο θρόμβος, επανασυρραγγοποιηθεί και αποκατασταθεί η ροή. Μεγάλος αριθμός λευκών αιμοσφαιρίων, ιδίως πολυμορφοπυρήνων συσσωρεύονται στα μικρά αγγεία της οπνευμονικής κοίτης κια πολλά κύτταρα του δικτυοενδοθηλιακού ιστού, συσωρρύονται στους πνεύμονες κια υπάρχουν ενδείξεις ότι τα ενδοθηλιακά, αγγειακά κύτταρα μπορεί να μεταβάλλονται σε φαγοκύτταρα, εάν κατάλληλα διεγερθούν.
-τροποποίηση μεσολαβητών Μερικοί μεσολαβητές στο αίμα, που έχουν ρυθμιστικές ιδιότητες, καθ΄όλη την έκταση του σώματος, εκκρίνονται, προσλαμβάνονται ή αδρανοποιούνται μέσω ειδικών υποδοχέων και ενζυματικών συστημάτων, φιλοξενούμενα στα ενδοθηλιακά κύτταρα των πνευμονικών τγριχοειδών. Από τα γνωστότερα, αυτά, συστήματα, ι. το μετατρεπτικό ένζυμο της αγγειοτασίνης, που μετατρέπει την ανεργό, νεφρικής προσελεύσεως, αγγειοτασίνη 1 σε δραστική, αγγειοσπαστική αγγειοτασίνη 2, ιι. τενώ η ισταμίνη, βραδυκινίνη, σεροτονίνη και ακετυλοχολίνη μεταβολίζονται σε πολύ μεγάλο βαθμό, από τα ενδοθηλιακά κύτταρα του πνεύμονος, στην πρώτη τους διέλευση από τους πνεύμονες.
-πήξη Επί παρουσίας τοπικής βλάβης, τα πνευμονικά ενδοθηλιακά κύτταρα μετατρέπονται σε πηγή θρομβοπλαστίνης και ενεργοποιητού του ισιτικού πλασμινογόνου. Παρά τη αγγειακή στάση και σύγκλειση των αγγείων, πδεν σχηματίζοντι θρόμβοι, λόγω της κατασκευής ης επιφάνειας των ενδοθηλιακών κυττάρων, και λόγω της εκκρίσεως αντιθρομβοτικών παραγόντων, με τα οποία περιλούζεται η κυτταρική επιφάνεια κια εμποδίζεται η προσκόλληση των αιμοπτερλίων στα κύτταρα. Οι θρόμβοι που προκαλούν εμβολή, διαλύονται ιδιαίτερα σύντομα, από τοπικές εκκρίσεις αντιθρμβοτικών παραγόντων.