Η τυπική ιστολογική εικόνα, στα οξέα στάδια της νόσου, είναι εκείνη της κοκκιωματώδους βλάβης που απαρτίζεται από πολυάριθμα λεμφοκύτταρα, άφθονα μακροφάγα, επιθηλιοειδή κύτταρα και σπάνια γιγαντοκύτταρα, με άλλοτε άλλο βαθμό ινώσεως. Πρόκειται περί μη τυροειδοποιούμενων κοκκιωμάτων που αναγνωρίζονται στα οξέα και υποξέα στάδια της παθήσεως. Η συγκλειστική βρογχιολίτιδα, συνοδεύει μερικές φορές την πνευμονία εξ υπερευαισθησίας, αλλά αυτό δεν αποτελεί τον κανόνα. Αγγειΐτιδες δεν περιγράφονται σχεδόν ποτέ στην ιστολογική αυτή κατηγορία νοσημάτων. Η διάκριση από τη σαρκοείδωση ή τις μυκητιάσεις μπορεί να αποδειχθεί πολύ δυσχερής σε μεγάλη αναλογία δειγμάτων.
Οι χρόνιες μορφές της παθήσεως διακρίνονται από την εκτεταμένη ίνωση με εστιακές συγκεντρώσεις μονοπύρηνων κυττάρων, ενώ τα κοκκιώματα ανευρίσκονται σπάνια.