Η μόνη παραδεκτή θεραπεία συνίσταται στην αποφυγή περαιτέρω εκθέσεως στο υπεύθυνο αντιγόνο. Στις οξείες μορφές, η απομάκρυνση του υπεύθυνου περιβάλλοντος είναι μέτρο αρκετό για την άρση των συμπτωμάτων και την επιστροφή των λειτουργικών παραμέτρων αναπνοής σε φυσιολογικά όρια. Τα κορτικοειδή χρησιμοποιούνται και στην οξεία και στις χρόνιες μορφές της νόσου, αν και δεν έχει αποδειχθεί η αποδοτικότητά τους. Συνήθως χορηγούνται 40-60 mg πρεδνιζόνης επί 1-2 εβδομάδες, πριν από την προοδευτική μείωση της δοσολογίας, για διάστημα 1-2 εβδομάδων, επίσης.
Αναμένεται, γενικά, ότι οι περισσότεροι ασθενείς θα αναλάβουν και θα αποκατασταθεί η αρχική τους αναπνευστική λειτουργία, αλλά αυτό θα απαιτήσει μακροπερίοδο διάστημα ετών.
Ασθενείς με εγκατεστημένη ίνωση έχουν, εν τούτοις, πτωχότερη πρόγνωση.Τα βρογχοδιασταλτικά χορηγούνται μόνο εφόσον υπάρχουν εκδηλώσεις αποφράξεως αεραγωγών. Μέθοδοι απευαισθητοποιήσεως δεν χρησιμοποιούνται.
Η θεραπεία της ΠΥ δεν έχει επακριβώς προτυπωθεί και οι κοινότερες οδηγίες βασίζονται σε μελέτες επί του πνεύμονος των γεωργών και των εκτροφέων περιστεριών. Η αποφυγή της εκθέσεως στο υπεύθυνο αντιγόνο και η χορήγηση κορτικοειδών αποτελούν τα συνήθη θεραπευτικά μέτρα.
-αποφυγή εκθέσεως. Η απόλυτη αποφυγή εκθέσεως στα υπεύθυνα αντιγόνα μπορεί να απολήξουν στην αυτόματη λύση των συμπτωμάτων ιδίως της οξείας φάσεως. Η χρόνια, εξελικτική φάση μπορεί να βελτιωθεί, σταθεροποιηθεί ή, σπανιότερα, να προπαχθεί σε ίνωση, και αναπενσυτθική ανεπάρκεια, ακόμη και εάν ο ασθενής έχει ολότελα αποφύγει την έκθεση στο υπεύθυνο αντιγόνο. Στους ασθενείς με εξελικτική πάθηση πρέπει να υποδειχθεί, μετ΄επιτάσεως, να αποφύγει το υπεύθυνο περιβάλλον. Μετά την παρέλευση ενός οξέος πρώτου επεισοδίου, ο κίνδυνος υποτροπής είναι ασαφής και πρέπει να ληφθούν δραστικά μέτρα αποφυγής επανεκθέσεως. Σε πολλές περιπτώσεις, η πηγή της εκθέσεως (πτηνά και κατοικίδια) μπορεί εύκολα να απομακρυνθούν αλλά αναφορικά με την επαγγελματική έκθεση, μια αρχική προσπάθεια να απομακρυνθούν οι εργαζόμενοι από περιοχές βαρειάς εκθέσεως και η λήψη προστατευτικών μέτρων, πρέπει να εφαρμόζεται ως πρώτο μέτρο. Ο επιρρεπής εργαζόμενεος πρέπει νχαρησιμοποιεί μάσκες προστασίας από την εισπνοή γύρεων, ή άλλων αιωρουμένων σωματιδίων. Τέλος, ενδείκνυται η χρηση συστημάτων ελέγχου του ςισπνεόμενου αέρα.
κορτικοειδοθεραπεία και άλλα ανοσοτροποποιητικά φάρμακα. Παρ΄όλο ότι δεν διατίθενται ελεγχόμενες κλινικές δοκιμές αναφορικά με τη θεραπεία της ΠΥ συνιστάται ότι οι ασθενείς με οξεία ή χρόνια εξελικτική ΠΥ πρέπει να λαμβάνει ένα, τουλάχιστον, σχήμα με κορτικοειδή, 0.5-1.0 mg/Kg/ημέρα πρεδνιζόνης (μέγιστη δόση 60 mg) για 2-4 εβδομάδες και ακολούθως σταδιακή μείωση, με΄χρις ότου επιτευχθεί ένα ελάχιστο επίπεδο δόσεως, που να εξασφαλίζει προσατασία από τις παροξύνσεις, εάν χρειάζεται. Η θεραπεία με κορτικοειδή μπορεί με ασφάλεια και γρήγορα να άρει τα συμπτρώματα της οξείας φάσεως, παρ΄όλο ότι δεν έχει επιβεβαιωθεί η μακροπερίοδη προστασία από την εξέλιξη της παθήσεως. Υπάερχι, εν τούτοις, η επιφύλαξη ότι οι θεραπευόμενοι με κορτκοειδή ασθενείς είναι εκτεθειμένοι σε μεγαλύτεορ κίνδυνο υποτροπής, παρ΄ό,τι εκείνοι οι ασθενείς που δεν είχαν λάβει θεραπεία με κορτικοειδή. Επίσης, ΄πεχει συγκεντρωθεί μικρή εμεπιρία στη θεραπεία με ανοσοτροποποιητικά φάρμακα, όπως η αζαθειοπρίνη και η κυκλοφωσφαμίδη στη θεραπεία της σοβαρής επιμένουσας ΠΥ.