Η χρόνια υποξία αυξάνει την ευαισθησία των χημοϋποδοχέων των καρωτιδικών σωματίων (à691), με αποτέλσμα αύξηση της δραστηριότητας στα αναπνευστικά κέντρα, στον προμήκη, που απολήγουν σε αύξηση του αερισμού. Το αποτέλεσμα αυτό είναι ειδικό για την υποξία, εφόσον επιμένει ακόμη και εάν κρατηθούν φυσιολογικά το CO2 και το pH, ενώ δεν παρατηρείται με χρόνια εφαρμογή άλλων ερεθισμάτων, όπως της υπερκαπνίας. Μεταβολές στους διαύλους ιόντων, που προκαλεί η υποξία, τείνουν να αποπολώνουν τα κύτταρα glomus και να αυξάνουν την ευαισθησία στο Ο2. Η χρόνια υποξία υποβαθμίζει την αγωγιμότητα στο Κ+, αυξάνει την πυκνότητα του Να+ και τις δαύλους των Ca++, με αποτέλεσμα την κατά προτίμηση αύξηση της εισροής Ca++ στα κύτταρα glomous. Η χρόνια υποξία, επίσης, αυξάνει τη συγκέντρωση νευροδιαβιβαστών στα κύτταρα των καρωτιδικών σωματίων, αν και δεν προκαλεί ανάλογη αύξηση των διεγερτικών ή μείωση των κατασσταλτικών νευροδιαβιβαστών. Π.χ., η ουσία Ρ, ένας διεγερτικός νευροδιαβιβαστής, μειώνεται στα καρωτιδικά σωμάτια, κατά τη διάρκεια της υποξίας. Η χρόνια υποξία αυξάνει τους νικοτινικούς υποδοχείς στις προσαγωγές νευρικές απολήξεις στα καρωτιδικά σωμάτια, αν και οι επιδράσεις της ακετυλοχολίνης στους υποδοχείς Ο2, δεν αλλοιώνεται. Στα διεγερμένα καρωτιδικά σωμάτια δεν ανιχνεύεται ενδοθηλίνη, υπό φυσιολογικές συνθήκες, αν και διεγείρει τα καρρωτιδικά σωμάτια. Η χρόνια υποξία αυξάνει την ενδοθηλίνη-1 και αναστέλλει τον υποδοχέα ΕΤ1, αν και η ΕΤ1 ελέγχει την αύξηση του Ο2, σε πειραματικές διατάξεις.